Monday, May 25, 2009

aku tak lupa

aku tak lupa tarikh ni.



selamat hari jadi.




semoga anak yang bakal kau lahirkan nanti menjadi anak yang soleh.


aku tahu kau akan jadi ibu yang baik.

Sunday, May 24, 2009

sparkling wishes

HAPPY BIRTHDAY, BUDDY!


WISHING YOU ANOTHER YEAR OF GOOD HEALTH, HAPPINESS & PROSPERITY!

Wednesday, May 20, 2009

mari membuang toksin berlebihan

hari ni saya kembali ke kelas taekwando semula.

Sunday, May 17, 2009

selamat hari cekgu!

selamat hari guru-

untuk Cikgu Sarah Hatisha (and Cikgu Fahmy also).

untuk Prof Madya Faridah Ahmad

untuk Puan Azlene Azaham

untuk Cikgu Shasikala Sankaran


ni la cikgu-cikgu yang banyak support saya.

terima kasih tak terhingga!

Wednesday, May 13, 2009

kau dah lupa agaknya

kau ingat lagi tak?

ingat tak?

cuba la ingat betul-betul...

masa kau baru masuk sekolah kita. aku gelakkan kau. sebab payung kau tertangkup ke atas dek angin masa hujan. aku gelak. sebab lucu. padan muka, control ayu sangat, kan dah lencun. sapa boleh lupa gaya jalan mengalahkan model tu. dengan tak bertudung- hee, aku rasa aku takkan boleh masuk dengan cara kau.

kau ingat ke?


lepas tu, entah macam mana, kita boleh jadi kawan. aku ingat lagi kali pertama datang rumah kau. mak kau ajak makan tengahari. kita buat folio geografi sama-sama masa tu.


kau ingat?


kita jadi rapat. semua rahsia kita kongsi. bila aku sedih sebab Ayah marah aku, aku telefon kau. bila aku bengang Akak aku hilangkan magazine Galaxy aku pun aku cerita kat kau. kita selalu jalan-jalan pegi kedai, pegi taman, atau berpura-pura konon-konon 'ter'lalu kat depan umah budak lelaki comel tapi menggelabah yang minat kau.

kau ingat..?

bila hari jadi kawan-kawan yang lain, kita pegi kedai sama-sama beli hadiah. kita buat kad. kita share lawak bodoh masing-masing. kita bersembang benda-benda merapu. sampai hari ni aku takleh lupa kau cakap Sara minat kumpulan Spring. Ingat lagi masa kau photostate poster Hanson. kau gunting muka Taylor banyak-banyak pastu tampal kat kulit buku kosa kata. kau bagi aku gambar Zachary. tapi aku tak ingat kat mana aku tampal benda tu. lepas tu senyap-senyap aku dengan Sara tampal gambar Isaac kat buku Emma. Emma marah sebab Isaac tak hensem. pastu kita semua ketawa macam orang gila.

lucu kan joke tu masa tu. kau ingat tak?

masa SPM kita janji- nak buat yang terbaik. nak pilih universiti yang terbaik. nak belajar sama-sama. kita pegi tuisyen sama-sama. kita suka baca surat khabar bahagian politik, kolum yang topiknya heavy-heavy, kunun-kunun senang la nanti kalau kita nak masuk U. aku selalu cerita kat kau cita-cita aku. angan-angan aku. kau pun cerita benda yang sama.

kau ingat tak?

ingat tak masa kita ambik result SPM? aggregate kita sama kan? kita rasa nak menjerit. tapi kita kan kontrol cun. konon-konon matang la. kita plan nak belajar tempat yang sama. tapi takdir yang terlukis untuk kita berbeza-beza rupanya. Ayah tak kasi langsung aku isi borang UPU. Ayah belikan aku borang ITM. dan kau ke UM- tempat yang aku penah mimpi kita pegi sama-sama. aku menangis-nangis telefon kau sebab tak dapat belajar kat tempat yang aku nak dan terpaksa turutkan Ayah. tapi kau pandai pujuk.

kau masih ingat tak?

jarak kita dah jauh sebenarnya masa tu. kau masih rajin telefon aku hujung minggu. aku pun kadang-kadang datang lagi rumah kau. tapi cerita kita dah berbeza masa tu. lawak-lawak kita pun dah tak berapa kelakar sangat dah masa tu. tapi aku masih refer kau sebagai kawan baik aku. and macam biasa, semua masalah mesti cerita dekat kau.

kau ingat..?

kita dah mula bekerja. sektor pekerjaan kita berbeza. kita dah makin tak seronok bersembang. 'busy' ialah nama kedua aku masa tu. aku bekerja, struggle nak abiskan ACCA, hantar Ayah aku ulang-alik HKL untuk treatment kanser, persiapan Akak aku bertunang & kawin, etc etc. kita dah jarang-jarang bersembang. aku rasa macam kau takkan faham life dan masalah aku. kau pun mungkin rasa yang dah tak enjoy kawan dengan aku. tapi kita masih kongsi masalah sekali sekala.

entahlah kau ingat atau tak.

kau suruh aku apply keje kat XXXX. aku dapat keje tu. kita jadi rapat semula. sebab kita boleh email hari-hari. kita mula bercerita semula. kita mula kongsi-kongsi rahsia semula. kita mula berangan merapu meraban sama-sama semula. kadang-kadang kita jumpa weekend. kau selalu belanja aku makan. sebab gaji kau lagi banyak dari aku kan? hahahhaha. tapi best kan?

kau ingat?

aku tak datang majlis bertunang kau. Mak kau ingat kita bergaduh. aku tahu kau faham sangat-sangat kenapa aku tak datang kan? aku perlu masa nak recover dari kesedihan tu. kau ingat lagi kan sapa yang kawin masa tu? bodoh kan aku? tambah pulak lagi bila kau- kawan baik aku yang sangat-sangat aku perlukan untuk melayan kesengalan tahap gaban aku masa tu bertunang. jadi aku putuskan untuk tak datang. jahat kan aku?

mesti kau ingat tentang tu.

malam sebelum kau menikah, aku datang rumah kau. aku tolong iron cadar pengantin kau. kemaskan katil kau. aku ingat lagi bau bilik kau- wangi sangat. tapi kau kata bakal suami kau benci bau-bau macam tu. hahahhaha. aku tido kat bilik kau malam tu sebab aku takut nak balik sebab dah pukul 2 pagi. lagipun kereta aku parking kat sebelah sekolah tamil dekat ngan rumah kau. kau kata anak jiran kau pernah kena sampuk hantu india sebab main-main kat situ masa maghrib kan. aku takut.

kau ingat tak?

kau dah mengandung ya? kenapa lepas kandungan kau 6 bulan baru aku tahu? mungkin sebab kau sibuk. aku pun sama sibuk. kerja banyak dan memang life aku packed sangat-sangat semenjak berulang klang-cheras. dan bila text yang aku hantar tak berbalas, takde lagi panggilan telefon, etc etc, aku pun lama-lama sedar sendiri status kita sekarang.

aku ingat sangat-sangat tentang ni.

maafkan aku sebab banyak menyusahkan kau selama ni. aku rasa sangat blessed sebab ada kawan macam kau. aku tak pernah marah kau pasal kenalkan lelaki yang tak jujur dengan aku tu. mungkin kau rasa aku totally give-up lepas apa yang dia buat. tak. aku tak give-up. aku pun tahu apa yang aku cari dalam hidup aku.

kalau kau dah lupa semua-semua tadi tu, pun aku tak marah.

aku melatih diri sekarang ni. sabar kalau apa-apa yang berlaku pada aku. kuatkan semangat. tak semestinya semua masalah kena kongsi dengan orang lain. umur aku dah 2X tahun. aku kena belajar hidup sendiri secara lebih matang.

aku hilang bahu untuk menangis pada hari Ayah nikahkan Akak aku dengan abang Wan. tapi kau masih ada untuk aku waktu tu.

dan masa aku cium pipi Ayah buat kali terakhir sebelum dibalut kain kafan, aku sedar, yang aku hilang sebelah lagi bahu untuk menangis. tapi kau tetap masih ada untuk aku masa tu.


dan hari ni,



aku baru jelas sepenuhnya,



...yang aku hilang lagi bahu semacam itu.





dan aku berusaha keras untuk melepaskannya.

Sunday, May 3, 2009

L . E . G . A

Alhamdulillah.

Abis dah bulan April. Memang sesuai sangatla hari pekerja jatuh hari Jumaat. Aku rasa susah sangat nak bangun Subuh pagi Jumaat 1 Mei tu. Tersangatlah letih dan tekak aku macam berdenyut rasanya. Tonsil ke apa ntah. Pastu bersin tak berenti. Dahi aku panas. hmm, elok la tuh. Time bulan Mac dengan April tu takde pulak ko datang jenguk aku ye encik Demam...Time aku nak bergumbira ni la ko menyebok datang.

Kesudahannya aku memerap je dari hari Jumaat. Telan panadol pastu bergulung dalam selimut. Aku dengar sayup-sayup suara Mak, ajak pegi One Utama. Pastu ada suara-suara latar yang tak berapa nak merdu- ntah suara akak aku ke adik aku ajak pegi SACC Mall dengan Jalan TAR. Tak sensitif langsung... tak nampak ke betapa kecewanya aku terpaksa layan lalok Paracetamol dengan Actified..

Memang aku letih sangat minggu terakhir bulan April hari tu. Kau bayangkan kalau kau terpaksa cakap benda yang sama berulang-ulang kali, dan dalam masa yang sama kena tahan bermacam-macam karenah manusia. Aku rasa macam aku cikgu kelas khas yang dah nearly give-up.

Imagine kau diarahkan mengajar orang buat cengkodok bilis****.

Mula-mula sorang datang tanya kau.
"Cik, camana nak buat cengkodok?"

Ok, kau pun bersemangat nak mengajar.

"Mula-mula encik satukan tepung dengan bawang,ikan bilis, garam, telur, dan daun bawang hiris. lepas tu encik bancuh dan kaup perlahan-lahan tepung tu dengan air suam. Lepas tu encik goreng. Kemuadian bolehlah dihidang dengan cili sos ye encik"

Lepas tu datang lagi sorang.
"kak, camana nak buat cengkodok bilis nih?"

Kau masih bersemangat. Kau pun ajar benda yang sama.

Datang lagi.
"Puan, saya nak buat cengkodok pisang dan cengkodok labu. Ajar boleh?"

Kau kena ajar jugak. Walaupun kau cuma pandai buat cengkodok bilis je. Nanti dia buat aduan kat boss kau ke, hantar warkah kepada PM ke, naya kau. Jadi kau pun pegila rujuk kat senior2 kau cara membuat cengkodok pisang dan labu.

Datang satu lagi.
"kak, saya tak tahu la apa saya kena buat. ni saya kena datang sini ni sebab nak buat roti canai ke kak?"

kau dah mula geram. tapi kau kena senyum. kau kena ramah. kau tak boleh marah.

Kemudian datang lagi.
"Puan, saya heran la. kenapa saya masih perlu buat cengkodok sendiri lagi tahun ni? Pejabat puan ni takde keje lain ke? Asyik nak paksa orang bancuh cengkodok sendiri. Puan tak boleh ke bancuhkan untuk kitorang. Makan gaji buta ke apa? pok pek pok pek.."

kau dah hot. sebab niat kau baik, kau nak mengajar orang. tapi bila orang datang tengking-tengking kau, kau jadi tensen. tapi kau kena control. senyum, senyum. sebab ni tanggungjawab kau.

Lepas tu datang lagi.
"cik, saya ni cermin mata tak bawak. tolongla bancuhkan cengkodok saya. takpe, nanti saya mengaku kat orang saya yang bancuh sendiri. jangan risaula, saya tak bocor rahsia. hehehe."

Kau tarik nafas dalam-dalam. Kau istighfar panjang.


Dan benda ni bukan berlangsung cuma sehari. Bukan seminggu. Tapi dua bulan. Ye, sejak bulan Mac macam tu la aku. Tapi ni dah jadi tanggungjawab aku. Suka atau tak, aku perlu ikhlas dan bersungguh-sungguh menjalankan amanah yang diberi. Cuma kadang-kadang bila aku dah tertekan sangat, aku tend to reward diri aku dengan benda-benda yang aku cuba avoid. Contoh paling utama- kopi. Aku sedaya-upaya avoid minuman ni. Sebab masa ACCA dulu aku dah overdose minuman ni. Tapi sejak Mac, aku minum kopi ais waktu lunch. And Kopi O Keras untuk minum petang. Bahagia rasanya idup.

Dan sepanjang bulan April memori aku macam recall balik semua benda-benda yang best-best, dan kelakar, yang kadang-kadang tak penting sangat nak diingat. And because of work pressure, aku rasa rindu sangat nak buat benda-benda mengarut yang boleh menceriakan hati. Contoh- tengok drama tamil tv2 Nee Naan Kathal dengan Maryatie sambil makan keropok mamee monster masa kursus tahun 2008. Atau mengumpat anak tudung/serkup WS dengan Mar jugak. Ataupun kantoi dengan WS sebab kitorang mengumpat dia kat tangga yang mana kitorang tak sedar time tu WS ada kat belakang. hahahahahahha...

Anyway, lega sangat-sangat.. at least selesai dah semuanya dan finally aku dapat rehatkan fikiran aku sekarang.

tahun depan jumpa lagi Mac dengan April.
 
Header image by sabrinaeras @ Flickr